Niepubliczne pośrednictwo pracy

Polskie prawodawstwo dopuszcza obsługę rynku pracy nie tylko przez publiczne służby zatrudnienia, ale również przez inne instytucje, w tym przez agencje zatrudnienia.

Prawne funkcjonowanie niepublicznych instytucji zajmujących się pośrednictwem pracy stało się możliwe od 1990 r. Pierwszym aktem normatywnym umożliwiającym funkcjonowanie niepublicznych biur pośrednictwa pracy była ustawa z 29.12.1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz.446).

Obecnie prowadzenie agencji zatrudnienia reguluje ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. z 2024, poz. 475 z późn. zm) oraz ustawa z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo Przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236). Świadczenie tego typu usług wymaga wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

Wojewódzki Urząd Pracy w Katowicach w imieniu Marszałka Województwa Śląskiego wydaje dwa rodzaje certyfikatów o dokonaniu wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia uprawniające do świadczenia usług w zakresie:

1. pośrednictwa pracy polegających w szczególności na:

• udzielaniu pomocy osobom w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników  o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych,
• pozyskiwaniu i upowszechnianiu ofert pracy,
• udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy,
• informowaniu kandydatów do pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy,
• inicjowaniu i organizowaniu kontaktów osób poszukujących odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z pracodawcami,
• kierowaniu osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, o którym mowa w art. 85 ust.2
• kierowaniu cudzoziemców do zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej do podmiotów prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o której mowa w art. 85a

doradztwa personalnego polegających w szczególności na :

• prowadzeniu analizy zatrudnienia u pracodawców, określaniu kwalifikacji pracowników i ich predyspozycji oraz innych cech niezbędnych do wykonywania określonej pracy,
• wskazywaniu źródeł i metod pozyskania kandydatów na określone stanowiska pracy,
• weryfikacji kandydatów pod względem oczekiwanych kwalifikacji i predyspozycji, poradnictwa zawodowego polegających w szczególności na:
• udzielaniu pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia,
• udzielaniu informacji niezbędnych do podejmowania decyzji zawodowych w szczególności o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia i kształcenia,
• inicjowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych, zajęć aktywizujących w zakresie pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy,
• udzielaniu pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy, w szczególności na udzielaniu informacji i doradztwie w tym zakresie,

2. pracy tymczasowej polegającej w szczególności na:

• zatrudnianiu pracowników tymczasowych i kierowaniu tych pracowników oraz osób niebędących pracownikami do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika, na zasadach określonych w przepisach o zatrudnianiu pracowników tymczasowych.

Świadczenie usług w ww. zakresie podlega wpisowi do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia. Rejestr jest jawny i publikowany na stronie internetowej:  www.kraz.praca.gov.pl

Zgodnie z polskim prawem, za pośrednictwo pracy płacą tylko pracodawcy, którzy poszukują pracowników. Agencja zatrudnienia nie może żądać od osób pieniędzy za znalezienie pracodawcy, czy na pokrycia "kosztów administracyjnych" np. telefonów do pracodawców, znaczków czy ksero ! Wyjątkiem są pośrednicy świadczący usługi pośrednictwa pracy za granicę, którzy mogą pobierać opłaty, ale musi to być kwota, związana z "faktycznie poniesionymi kosztami" skierowania do pracy za granicą, o czym mówi art. 85 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy. Są to koszty związane z:

• dojazdem i powrotem osoby skierowanej,
• wydaniem wizy,
• zrobieniem badań lekarskich,
• tłumaczeniem dokumentów.

 Uważaj!
Wszystkie opłaty, jakimi zostałeś obciążony w związku z wyjazdem do pracy za granicą, muszą zostać wymienione w umowie cywilnoprawnej, którą podpisujesz z pośrednikiem. Prawo zobowiązuje pośrednika do podania w umowie:

1. nazwy zagranicznego pracodawcy i jego siedziby;
2. okresu zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej;
3. rodzaju oraz warunków pracy i wynagrodzenia, a także przysługujące osobie kierowanej do pracy świadczenia socjalne;
4. warunków ubezpieczenia społecznego oraz od następstw nieszczęśliwych wypadków i chorób tropikalnych;
5. obowiązków i uprawnień osoby kierowanej oraz agencji zatrudnienia
6. zakresu odpowiedzialności cywilnej stron w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy zawartej między agencją pośrednictwa pracy a osobą kierowaną, w tym stronę pokrywającą koszty dojazdu i powrotu osoby skierowanej do pracy w przypadku nie wywiązania się pracodawcy zagranicznego z warunków umowy oraz tryb dochodzenia związanych z tym roszczeń;
7.  kwoty należnej agencji pośrednictwa pracy z tytułu faktycznie poniesionych kosztów związanych ze skierowaniem do pracy za granicą;
8. informacji o trybie  i warunkach dopuszczania cudzoziemców do rynku pracy w państwie wykonywania pracy.

Jeśli nie ma chociaż jednej z wymienionych informacji w umowie, to uważaj, abyś nie stracił!